Wpływ związków boru, ołowiu i glinu na szkło

1.Związki boru:

Tlenek borowy obniża lepkość w wysokich temperaturach, zmniejsza napięcie powierzchniowe, poprawia odporność cieplną i wytrzymałość, jest on jednak dodatkiem drogim. Jako składnik szkieł obniża temperaturę topnienia, zwiększa odporność na szoki termiczne, polepsza odporność chemiczną i właściwości mechaniczne szkła. 

2. Związki glinu:
Metoda uszlachetniania powierzchni szkła nanocząsteczkami związków glinu, tlenek glinowy.
W szkle sodowo-wapniowym dodatek Al2O3 obniża krytyczną prędkość krystalizacji, powiększa odporność chemiczną na działanie wody i kwasów, zwiększa rozpuszczalność cieplną, powoduje, że szkło jest „dłuższe”(rozszerza zakres temperatur między mięknięciem a topnieniem).Dzięki wzbogaceniu mieszaniny o związki glinu powstaje szkło żaroodporne.

3. Związki ołowiu:

Szkło ołowiowe jest przepuszczalne dla ultrafioletu, używane jest do produkcji soczewek optycznych. Jest bardziej miękkie i mniej odporne na działanie kwasów. Dodatek ołowiu zmniejsza też lepkość masy szklanej i ułatwia jej topienie, klarowanie oraz formowanie. W procesach produkcji tego szkła PbO łatwo redukuje się do postaci metalicznej, powodując jego ciemnienie.

Związków ołowiu dodaje się również do zwykłego szkła (sodowo-wapniowego), aby uzyskać szkło kryształowe.

Źródło ; https://prezi.com/fqx-jgg7ygv1/copy-of-szko-produkcja-wasciwosci-i-zastosowania/
Zdjęcia: Weronika Mulawa